maandag 27 mei 2013

de Weenhoorn

De Weenhoorn: half walrus, half eenhoorn.

de Weenhoorn, hout,metaal,stof,papier, 2013

Namen Frans: narval Spaans: narval Duits: Narwal Engels: narwhal; unicorn whale; narwhale 

De rariteitenkamer bezat een voorwerp met een heilzame werking: de hoorn van een eenhoorn. Deze wonderhoorn was volgens de traditie een medicijn tegen zeer uiteenlopende kwalen en een krachtig antigif en gifdetector.
In werkelijkheid is de eenhoorn-hoorn de stoottand van de narwal, een walvisachtige die voorkomt in de Arctische wateren. De narwal of zee-eenhoorn (Monodon monoceros) is een Arctische tandwalvis die ongeveer 4 tot 5 meter lang wordt, waarbij de slagtand niet is meegerekend. Bij ongeveer een op de 500 mannetjes komen twee slagtanden voor; bij hen groeien allebei de tanden door. Bij hoge uitzondering spoelden losse stoottanden aan op de Europese stranden. Tot hun voornaamste natuurlijke vijanden behoren de ijsbeer, de orka en zelfs de walrus.
In de Middeleeuwen werden ze beschouwd als afkomstig van de legendarische eenhoorn. Pas in het begin van de zeventiende eeuw, toen steeds meer Europeanen zich in de noordelijke poolzeeën waagden, zagen schippers met hun eigen ogen dat deze hoorns eigenlijk narwaltanden waren. Verzamelaars en eigenaars van rariteiten-kabinetten wilden nu niet langer losse hoorns, maar hoorns met de schedel eraan vast, zodat ze konden zien of het een eenhoorn dan wel een narwal betrof. In de loop van de zeventiende en achttiende eeuw werd duidelijk dat alle hoorns afkomstig waren van narwallen.
Met het uitsterven van de mythe van de eenhoorn, groeide de mythe van de slagtand van de narwal. Ontdekkingsreizigers stelden dat de slagtand gaten in dik ijs kon prikken en dat mannetjesnarwals deze tand voor een zwaardgevecht om de macht gebruikten. In 1870 vertelde Jules Verne hoe een narwal schepen doorboorde. "Hij boort net zo makkelijk door een scheepshuid als een boor door een houten ton".

Een Weenhoorn is half walrus, half eenhoorn. Ze heeft het logge lichaam van een walrus, maar de lichtheid en souplesse is ongeëvenaard. Ze wegen als volwassene zo’ n 30 kilo en worden ongeveer 90 jaar oud. Weenhoorns zijn altijd vrouwelijk en waar er naar schatting 25.000 tot 45.000 narwals zijn, zijn er enkel een tiental Weenhoorns in de Arctische wateren te vinden.
Een Weenhoorn is niet in staat te paren, ze leeft dan ook in ballingschap. Een Weenhoorn wordt namelijk enkel geboren uit een narwal en zijn vijand: de walrus. Dat deze twee paren, is enkel te verklaren uit het feit dat er ook narwals en walrussen bestaan die blind zijn.
De Weenhoorn is een krachtig beest desalniettemin eenzaam. Hier heeft ze waarschijnlijk haar naam aan te danken.

                                     Huilen (ook wel grienen, janken, schreien of wenen genoemd).


Geen opmerkingen:

Een reactie posten